(AYAZDA KALMIÞ MAVÝ YAZILAR)
Bu sabah gözyaþlarýmla uyandým.
Her þey kapkaranlýktý.Güneþ sanki küsmüþtü.
Fýrladým yataktan,aynaya yüzümü bile göstermedim.
Daðýnýk saçlarýmla ve ayaklarýmda ev terlikleri attým kendimi dýþarýya.
Deniz kýzgýndý.Vuruyordu dalgalarýný kýyýya.
Kumsaldaki deniz kabuklarý sürükleniyorlardý ,bir içeriye bir dýþarýya.
Ekim küsmüþtü Nisan ayýna.
Oturdum kýyýlardaki taþlara,bakakaldým dalgalara.
Kumsalda bir balýkçý teknesi,çoktan sahipsiz belli,terkedilmiþti yalnýzlýða.
Birden kap kara bulutlar kapladý tüm gökyüzünü ,ayni anda yüreðimi de .
Yaðmur baþladý.Yalnýzlýk yaðmuru koydum adýný.
Üþüyordum, çok üþüyordum.
Omuzlarýmý, bulutlar örtüler.Saçlarýmý ,yaðmur damlalarý okþadý.
Sarýldý yalnýzlýk bana.Dudaklarýmdan öptü þefkatle.
Usulca “Hadi gel”,evimize gidelim dedi.
Ben ,bir þiþenin içine koydum “Seni seviyorum” diyen çýðlýðýmý ve attým denize.
Belki bir gün sana nasýlsa ulaþýr..
Sen þiþenin mantarýný çýkardýðýn da,avuçlarýna al yüreðimi ve öp.
Hapset göðüs kafesine mahkumun olsun.
Öp,Sensizlikten kuruyan dudaklarýmý,sarýl tüm þefkatinle.
Düþlerimde,umutlarýmýn resmini çiziyorum.
Biliyor musun?
Can çekiþiyorlar.
Düþlerimde, çiziyorum sana olan aþkýmý.
Açýyorum ellerimi semaya ve seni diliyorum,sadece seni diliyorum..
Bu gecede ayný sözcükler dilimde.
Karanlýkta ,gelen yalnýzlýðýmla beraber yine sen varsýn düþüncelerimde.
Acý çektiðim,seni sevmenin bedelidir.
Acýlar dayanýlmaz artýk.Kendimden geçiyorum.
Ýnan!
Üþüyorum.
Sensiz çok üþüyorum.
Bu gece yine sen varsýn düþlerimde…
Ziyneti Ý.Durak
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.