İnsan Kendi Hazırlar Cehennemini

dikiþleri patlamýþ güz aðrýsý bu, cuk oturan bir önyargý yahut
geliþmenin giriþten önceliði, sonrasý geçmiþ olmak ya da biraz
eylül gibi gözlerin gibi tanýmý yok bir vakitte baþlamýþ
belkide inatla mavi günlerin öyküye aðýr bastýðý o yitik yaz

/ülkeyi düþündüm önce/

sancýlý bir uðultuyla karanlýða akan zaman
acýnýn en uðrak yeriydi adaletten bozma
faili meþhur bir cinayeti anýmsatýyordu giderek
demokrasinin italik basýmý matbaalarda..

ve alevler içindeydi þehirler
haritada masum renkler gibi yer deðiþtiren koyuluk
kül ormanlarýnýn kan kaybýydý belki,
ihaleli bir ateþ düþünce içine..

/aþký düþündüm sonra/

bu haritada kýyýsýz ve güvertesizdi gözleri
çamlarýn olanca çeþidinden habersiz derinlikte
bir yaþama kapalý bir maviye gömülü mercandý..
suyun altýnda kývrýlan bir þiirdi yahut
yahut da son dizesindeki serencamdý..

ve çarpanlarýna ayrýlmýþ umutlarýn
en küçük ortak katýnda oturuyordu aþk
yüzü denizinden ayrý bir livar
sesi oyun bahçelerindeki çocuklara ulanýktý..
ve geçmiþi ne kadar tanýmlanabilir olsa da
geleceði flu bir tabloda gezdirilmiþ göz gibi dalgýn,
ve resim gibi bulanýktý..

/ve sonra kendimi düþündüm/

geçmiþte erguvandan bir çatal dal
eczaneden bir serum lastiði
ve bir meþinle baþlattýðým savaþta ölen
güvercinin acýsýný taþýyorum göðsümde
insan kendi hazýrlar cehennemini
oysa þimdi bir ülkeyi bir aþkla sýkarken elim
içimdeki volkanda boðulsun isterim öfke
harlanmýþ ateþimde yansýn..
önce boðulsun, sonra yansýn
ki bir daha veryansýn etmesin kimse..

Volkan Aksal
Sosyal Medyada Paylaşın: