Yatýyorken çimende baktým bir karga uçtu. Dedim kendi kendime: ’’Buda benim kaderim ’’ Geldi o karga sonra, tam da alnýma sýçtý. Dedim kendi kendime: ’’Buda benim kaderim ’’
Konmuþtu en sonunda banada talih kuþu Ýçim doldu bir anda derin huzur ve huþu. Baktým bir hatun gelir, boynunda baðlý poþu Dedim kendi kendime: ’’Buda benim kaderim ’’
Hatun ile yaklaþýk yarým saat dolaþtýk. Sonra bindik uçaða nice diyarlar aþtýk. Nihayet en sonunda ta Tibet’e ulaþtýk. Dedim kendi kendime: ’’Buda benim kaderim ’’
Tam karþýmda duruyor katalinden bir heykel. Pörtlek pörtlek gözleri bana ediyor gel gel. Vaziyeti sormayýn fenadan da beter, kel. Dedim kendi kendime: ’’Buda benim kaderim ’’
Düþtemiydim acaba, çok farklý bir uykuda? Yürüyordum batmadan geniþ, engin bir suda. Bekliyorken halveti baktým karþýmda Buda. Dedim kendi kendime: ’’Buda benim kaderim ’’
Sami der ki altmýþta hep böyle azar isen, Memleketi býrakýp Tibet’te gezer isen ’’Bu da’’ yazamayýp da hep buda yazar isen. Dersin keni kendine: ’’ Buda benim kaderim’’ Sosyal Medyada Paylaşın:
sami biberoğulları Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.