Nine
Kimse yok yamacýnda,
Yalnýz yalnýz oturuyor nine.
Gitmiþ herkes belli,
Ne zaman görsem aðlýyor nine.
Rum asýllý ama Gürcistan vatandaþý,
Onuda daðýtmýþ Sovyet’lerin yýkýmý.
22 yýl geçmiþ,
Toza bulanmýþ Urum köyünün sokaklarý.
Evlatlarýna isyan ediyor nine.
Varýmý yoðumu sattýlar ve kaçtýlar,
Beni buralarda tek baþýma býraktýlar,
Bir kere olsun,halimi sormadýlar,aramadýlar,
Diyordu,
Ayakta bile zor duruyordu yaþlý nine.
Türkçeyi ana dili gibi biliyor tüm Rumlar,
Sadece dini inanç olarak Hýristiyanlar,
Çoðu Osmanlýdan,o topraklardan kaçanlar,
Ama keþke yine Osmanlý olsaydý diyor nine
O köyde bir kahvehane var,
Terk edilenler haný gibi,
O köyün havasýnda bir hüzün var,
Hepsi ölümü bekleyen yolcular gibi.
Bize,siz Türkler kadýna çok düþkünsünüz,
Bir afet yüzünden koca imparatorluðu böldünüz,
Þimdi deðil,eskiden çok güçlüydünüz,
Dediler.
Bende dedim,kýsmen haklýsýn,
ama su aktýðý yere yine akar nine.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vagif Seyyah Hüseynov Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.