Gözlerimde su gibi bir yalnýzlýk dökülüp durur gecenin koynuna ey yokluðunla içime çýðlýk çýðlýða düþen yar ay gibi þavkýnla gönlümü aydýnlatýp yamaçlara gölgesi vururken mutluluðun korkunun cirit attýðý karanlýk geçmiþime bir avvuç güneþ serperek tam toplarken eteklerime çekip giden hayýrsýz.
Dön de bak eserine nasýlda koyu bir kahve gibi oturdu gözlerime sensizlik annesiz bir çocuðun gizli gizli aðlamasý gibi nasýl da söküldü düþlerimden sevgisizliðin söylediðin her yalaný inci gibi dizdim boynuma hayýrsýzlýðýný aldým artýk koynuma.
Nasýlda inliyor aþk düþtüðü uçurum kenarýnda tut desem yosun kokan ellerinden bir denizin genizden gelen sesiyle inlesem duyarmýsýn ölmek üzere olan bu çýlgýn çýrpýnýþlarý köpük köpük sahillerine vursam kendimi kum gibi daðýlýp yok olurmusun içimde yoksa son tekmeyi vurur gibi hasmýna tam ciðerime mi gömersin yokluðunu.
Ahh...Ölemedin bir türlü ki en ücra köþelerde iþkenceye tutulmuþtun gözlerden gönüllerden ýrak yeter býrak kendini nefesini tutup durma artýk son kez görmeden ölmek istemeyen hasta misali ellerin yattýðýn yerde aramasýn tütün kokan elleri gözlerinde bitmek bilmez vuslatýn hayalý gözlerin açýk gidecek biliyorum vakitsiz ölmeye çalýþan aþk’ýn bu gönül sensiz neden ölemiyor hayýrsýz.
Ayvazým DRNÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.