YILLARIM...
Yýllar öncesine döndüm bu gün,
Orta okulumu gördüm aþýndýrdýðým yollarda,
Çocukluk ve ergenlik dönemim arasýnda,
Koþardým bu yollarda her gün.
Bir efkar bastý içimi öyle durdum seyrettim,
Sigaramý çýkarýp dudaklarýma iliþtirdim,
80’ li yýllara dönüp silah sesleriyle uyandýðým sabahlarý yaþadým,
Eski dostlarým ama þimdi dost sandýklarým karþýma dizildi.
Hele biri vardý ki içlerinde çocukluk aþkýydým onun için,
Tam otuz yýl sonra bunu bana itiraf etti,
Ama sonradan ne oldu, neden anlayamadým niçin,
Bir anda beni riyakarca yüz üstü býrakýp gitti.
Þimdiki ergenler rengarenk boyamýþlar duvarlarý,
Eski hatýralarý silip yok etmiþler gri rengi,
Ah! birde tanýsalardý 80’ li yýllarda burada olan serseriyi,
Çocukluk aþkýn neden terk etti diye sorarlar mýydý acaba ?
Zafer Özcan-(30.10.2013)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.