AYIN DÖRDÜ
AYIN ON DÖRDÜ Hani katil damgasýný yemesem!
Alýrdým karþýma ayýn dördünü,
on dördünü,
kurþuna dizerdim yirmi dördünü.
Ve tarih bir kez daha not düþerdi tozlu yapraklarýna.
“Seri cinayetlerin katili bulundu diye!..”
Kim bilir belki de etrafýma sarýlý zaptiyeler.
Seslenirdi; “teslim ol” diye.
Her ayýn dördü
On dördü
Yirmi dördü
Asilik var ya ruhumda.
Ben yine ölümüne severdim.
Kim bilir ifadem alýnmadan,
kýlýnýrdý cenaze namazým.
Biraz þanslýysam ve sað kurtulduysam,
Kim bilir “bir hatayý, baþka bir hatayla düzeltti.”
Diye manþetler atýlýrdý gazetelerde.
Haberciler;
ýsrarla sorarlardý neden yaptýn?
Bir diðeri;
piþman mýsýn diye?
Belki de mahalleli;
“katile ölüüüüm” sesleriyle çýnlatýrdý kulaklarý.
Ve bir çocuk;
masumca bir taþ atýp, dördünde vururdu beni.
Masum ölümlerde güzeldir.
Çocuksu bir sevgi yüreðinde varken.
Ve ben
Ölmezde yaþarsam,
her ayýn on dördü sevgi kusardý sokaklar!..
Bir kere daha severdim.
Bir kere, bir kere, bir kere daha
Nefes nefese öldürürdüm nefretleri.
Sen ve ben
Ýþte o gün
Ýster birlikte,
Ýsterse ayrý ayrý
Ne fark eder ayný bedende olsak bile
sevmesini baþaramamýþsak hala
Ha sen vurmuþsun
Ha zaptiyeler vurmuþ
Ya da masumca bir çocuk
Zaten can çekiþmekte aþk
Her ayýn dördü
On dördü
Yirmi dördü gibi
Varsýn bir on dört daha eksilsin ömrümüzden
Doðum günümü ölüm günüm diye bilirim zaten…
Hüma Efkan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.