Vuruluyorum hazan þafaklarýnda Gözlerim; Dalýndan düþen yaprak gibi inerken yere Ýçimde volkancasýna kaynayan aþk ateþi Ve sen; Ne zaman anlayacaksýn Bir serçenin gözyaþlarýnda Senin için öleceðimi
Soluksuz ve dilsiz bir sevdanýn sessizliðinde Ýnleyen hüzünler acýtýr hasretin deðdiði yeri
Ben uzaktan baktým gökkuþaðý renklerine Yaðan yaðmur sonrasý Aþk damlacýklarý yakarken gönlümü Ve yürüdüm kafdaðýnýn ardýnda ki sevdaya Bile bile lâdes olmak var iken serde
Sürgün sevda masalý okunurken dillerde Boynu bükük güller terk ediyordu topraðý
Öyle acý ki! Bir bilsen Varlýðýnda yokluðunu yaþamak yârin
Umudu þiir heybesinde saklýyorum satýrlar arasýnda Bir buðday tanesinin sabrýndaki bahar özlemi var içimde Zambaklar açarken uçsuz bucaksýz kýr çiçeði tarlalarýnda Kim bilir? Belki gülersin yüzüme Günebakanlarýn güneþe pervane olduðu yerde...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Moran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.