ve cinnet korkusu bedenler
ilah-i huzurun ötesi kapý aralýðýnda bakan
vehimler.
yüz bozgunu yürekler duraðý
kulaç derinliði gözlerin de buluþtuðumuz
çýðlýk gidiþlerine kapandý adýmlarýmýz
Düþ kurmazdým apansýz gelme diye sokaðýma
çünkü; þarkýlar kanýmý emiyor !
en sevdiðim kelimeler batýyor dilime
gözlerine deðiyordu cam kýrýklarým
ve yalnýzlýðýma götürüyor du
ýssýz sokaklarýn dikenli çiçekleri
çýðlýðýmý kendime saklýyorum,sesizce
daðda ve sokakta çýldýrdmýþtý tüm heceler
þeytan besledik umutlarýmýzla ,
bir hataydý besbelli,içimdeki ölüm
oysa bir þehvetli,karabasanlar yaþadý amansýz
ve içimizdeki ölümden yaþattýk herþeyi
saçlarýmý da uzattým istediðin gibi
süzülürken gözlerinden ahenki
aþk içinde ulaþtýrdýklarý sana
bir karanfil kokusuyla sindi tenimize
hadi uzat saçlarýný saçlarýma
uçucu bir kokuydu sanki
korkularýmýzla kaldýðýmýz zamanda
kanasýn saatler,veda zamaný gösteriyor hüzünler
kovulmuþ bir yargý,yazgý bu!
"alýn terimize iþleyen"
kilitlediler kitaplarýmýzý bahþedilmeden
öldü çöl sulayarak göðsümüzde
ey yazgý!
ellerin ne kadar soðuk
kitabým unuttu bütün hikayelerini sona erdi
suya atýlan binlerce kandil sönüyor
Evreni kuþatýyor son sözün
dilimde kan býcaðý yarýklar
Yaþamak paniksel atak
þaþkýn deðilim ama þarjörümü unuttum
kalbimi kan tutuyor
güneþ kayýyor þimdi ellerimden
halk türküsü baðrýmda yanýk ezgileriyle
çoðalmakta
kokladýðýn havada yalan
salýnýp giden yabancýlara aldanma
hadi uzan özlemime
belki yanýmda bile olmadan
uyunmadan daðlarýma yað usulca
gözlerinden öptüm ! kaderimizi...