sendeki bir cümleye takýlýp düþtü gözlerim....
senfoni özet.....
bir akvaryumun içinde açýlýr geçmiþ zaman cümleleri
mavi suyun sürgünlerinden bir avuç umut akar dramatik hayata
son bir kez sabahlar balýk uykusunda aþk
ve yýðýlarak kalýn camýn kaygan boþluðunda yitirir hayali sevgiliyi.............
senfoni baþlangýç.....
sen hangi ara yaþabildin yalnýzlýðýný
onca kalabalýklar yaðarken irkilmiþ bakýþlarýna
hangi ara görebildin kendinde beklemeye yeminli sabrý
baþ aþaðý þiirler gecelere bölünüyor anlaman için beni
her harf ayrý bir çocukluk taþýyor ruhuma
kasýlmýþ piþmanlýklar takýlýyor yorgun cümle kýyýlarýna
ve sen hangi pencereden bakýyorsun
aklýmýn dar basamaklarýnda çýkmaya çalýþan aþka...........
sen hangi yolculuðu tasarlýyorsun mavi düþlerdeki kentte
arkana saklanmýþ ruhundan kaçarken nasýl susuyorsun
ben bir aðaç kökünden topraða sýzýyorum
sen aklý gökyüzünde dolaþan enteresan piþmanlýklar kurguluyor/sun...
ve dahasý sýkýlýyor sevda gel git aklýndan
boynuna doladýðýn gece rengi fulardan daha siyahsýn
dudaklarýnda u dönüþlü ruj kalýntýsý
ve bileklerinde ters istikamete bakan saatle delirmiþ bir kaçaksýn.......
yitirme diyorum sol yanýndaki hayali kuþlarý
bakarsan tasarlanmýþ öykülerin birer isimsiz ülkeleriyiz
daðlarýmýzda yaban dargýnlýklar açar
mevsimlerimiz hep boþluða düþen aþklar gibi
þehirlerde sýradan korkak gölgelerle
yollarýnda boþ tabeladan görünen istikametsiz yalnýzlýklar var....
senfoni susarak özlem
duvara giydirilen yosun yeþili
gökyüzüne serilen mavi
gözlerindeki toprak rengi
tenindeki buðday havarisi
saçlarýndaki karmaþýk þarkýlý ton
kokunda gül sentezi
ve buðulu camlarýn ardýnda kelimesiz hasretlere durmadan yenilmem......
sen düþleyen vakitlerde hazýrlýksýz özler/misin beni
bir bardak çayýn þekersiz yerine saklar/mýsýn hayatý
baharlar çatýrdarken erik aðacý çiçeklerinde
kocaman bir yaðmurla sarýlýr/mýsýn düþlerime
yine bir baygýn dolunay saplanýr belki kenarý ýþýklý cümlelere
þiirler sapýr sapýr dökülür yakamoz niyetine denizin göðüs kafesine
görgü tanýklarý anlatýr bayram yerindeki çocuklarýn pamuk þekerli yüzlerini
at arabasý geçerken toprak yolun çakýllý geçmiþinden
yaþlýca kadýnlar iplerden kuklalar oynatýr hasýr altý umutlara
türküler ezberlenir her lisanýn kardeþçe dillerinde
her renkten her mezhepten dargýnlýklar barýþýr leyleklerin geri dönüþlerinde
geçmiþ yenilir bugün güzel bir orman yarýn yemyeþil bir aþk olur
ve sen yanaðýna konan kelebeðin renklerinde özlersin beni.........
senfoni bitiþ.......
kül sahnede tek kiþilik bir oyunun daðýnýk sesi
gri aþklar üzerine yazýlý ezberin dýþýnda aðlatýyor kelimeleri
sen seyirci salonda
gözlerin külün daðýnýk haline dalýyor biran
küçüldükçe küçülen aþkýn nabzýný yakalýyor yeniden kirpiklerin
arkana yaslandýðýn koltuktan kalkýyor bedenin
ruhun aðlýyor
düþlerin bin/bir parça daðýnýk
çýkýyorsun kapýdan
sokaðýn karþýsýndaki karanlýkta gölgesiyle ben bekliyorum seni
göðsümde çapraz fiþek anýlar
yanýmda bir sýðýnak dolusu sadakat
ve üstüm baþým belalý aþkla açýyorum sürgülü hayatý
aramýzda tek engel caddenin kýrýk dökük acýlarý
bir adým yaþam bir adým yürek atýþýnda
sýðýnýyoruz bütün bir roman sayfasýna
ve doðrusunu kavradýkça hayatýn
aþkla büyüyor ýhlamur kokulu düþler........
farkýnda olmadan yaþanýr bazen aþk,bazende irkilerek büyür aþk....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.