GECE
Kaðýtta kaleme KAN/dý.
Aktý boyasý dökülmüþ nem bulaþmýþ gözlerden.
Büyüdüðünü biliyordu,adam.
Tek baþýna yaþarken hiç korkmuyordu gecenin zifrinden..
Babadan kalma kendine yetecek bir göz evi vardý iþte.
Nede çok hayalini kurmuþtu gece saçlý kýzýn o eve geleceðini.
Pencereler eskiydi ama önemli deðil boyarým pervazlarý derdi kendine.
Herþeyini geceye baðlamýþ,gündüz sadece hayat akýþýydý ona.
Musluðu bile akýyordu,gözleri,gönlü gibi..
Mutluluðun zamaný gelmiþti.
Ve o hain gece;
Düþtü birden boylu boyunca,burnu kanadý.
Sabah düþtüðü yerdeydi kalktý ve hiç bir þey yokmuþ gibi yýkadý ellerini yüzünü.
Öyleya akþam olsun yine hayal kuracaktý !
Nerden bilebilirdi !!
Amansýz hastalýðýn pençesinde olduðunu.
Artýk yüreði ve hayatý yorgun bu adamýn hiç bir þansý misafir edecek derli toplu bir evi yoktu..
Zaten tahtadan olan pencere çerçevelerinide boyamadý..
Yaþarken bir renk bile göremedi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.