BÜLBÜL VEFASI.!

Bir gülü sevmek için bülbül olmak gerekir.
Ondan baþka mahlükat gül kadri bilemezki.
Baykuþ da aþýðým der inat eder diretir,
Vefa bülbüle hastýr huyun terkedemezki.!

Gül kýymeti bilmeyen aþýk maþuk olamaz.
Kulak kör gözü saðýr olan aþktan anlamaz.
Gül kahrýna üç günden fazlaca dayanamaz,
Kumaþýn iyisinden her terzi anlamazki.!

Gülün kumaþý aþktýr o aþk Cennet yoludur,
O yolda nice nice çakýr diken doludur.
O dikenler insana zehir zýkkým solutur,
Bir tek o zehir zýkkým bülbüle dokunmazki.!

Bülbül için þifadýr tas tas doldurur içer,
Ona aþk-u badedir içer kendinden geçer.
Tastaki zehr içinden aþký ayýrýr seçer,
Tasta zehir var diye gülden vazgeçemezki.!

Bülbülün kitabýnda aþktan vazgeçmek yazmaz,
Sonunda ölüm varsa yolundan milim þaþmaz.
Ölümden öte köy yok gerisini anlamaz,
Aþkta iki yol vardýr üç desen dinlemezki.!

Ya vuslattýr ya ölüm üçüncü yol bilmiyor,
Bilmemekteki kasýt Rab’den umut kesmiyor.
Umut sonsuz tükenmez nur ýþýktýr bitmiyor,
Gül aþký ilahidir baþkaya benzemezki.!

Kul TÝRYAKÝ Yaradan tek kerem sahibidir,
Kim ne niyet etmiþse gönlüne verenidir.
Bu can kýrk yýldýr gülü Rabden dilenenidir,
Bülbül elliden sonra huyun deðiþemezki.!

11 Ekim 2013
07.11
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: