bir gün batýmý kýzýllýðýnda
boþ masalarda bekliyorum seni
gelmeyeceksin biliyorum
keþke becerebilseydik
gem vursaydýk dilimize
söylemeseydik telafisi olmayan sözleri
bardaðýn dolu tarafýný görmeyi bilseydik
acýtmasaydýk kýrmasaydýk gönülleri
kanatmasaydýk yürekleri
küllenmiþ bir ateþi eþelemek yerine
yaraya tuz basmasýný bilseydik
açýk bir kapý býrakmayý deneseydik
boþuna piþmanlýklar
ikimiz de suçluyuz
bu çilekeþ yolda
galiba biz sevmeyi öðrenemedik
oysa aþk acý çekmektir diyorken
þimdi sancýyý çekemez olduk
bir sorgulama belki bunlar
belki de keþkeler
ancak olmasaydý keþke
olur muydu iyiki
söyle ey sevgili
bizim ki hangisi
bilirim hayatýn içinde hepsi var
aþk dediðin son nefese kadar
katlanmak gerek acýlara
aþkýn doðasý bu
nefes aldýðýn hava
içtiðin su olur sevgili
gittiðinde kýymetini bildiðin
vakit çok geçtir artýk
beklemek beyhude
yolcu yolunda gerek...
Refik
28.10.2013
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.