Kİ...

O ki bana yaþama sevinci veren ýþýðým,
Þu ki ben hala ona deliler gibi aþýðým,
Tut ki yokluðunda duvarlarý saran sarmaþýðým,
Yok ki ondan baþka bana nefes veren.

Gel ki benim gözüm, gönlüm açýlsýn,
Yok ki senden baþka biri benim için yansýn,
Ört ki üstümü kem gözler bana dokunmasýn,
Ýyi ki sen varsýn bana hayat veren.

Öyle ki sen olmadan ben bir hiçim,
Þöyle ki karma karýþýðým biçim, biçim,
Kaldý ki sensizlik nedir, neden, niçin ?
Varsay ki gelip bana þarkýlar söylesen.

Ne var ki olmasan da sana yanar tutuþurum,
Þu kadar ki rüyamda bile seni arar dururum,
Elbette ki seni çok ama çok özlüyorum,
Þüphesiz ki biziz birbirini ölümüne seven.


Zafer Özcan-(23.10.2013)

Sosyal Medyada Paylaşın: