*
her rüzgar zamansýz eser bu mevsim
üþütür ellerini
ak düþürür sonra saçlarýna
tel tel dökülürken güz solgunu yapraklar
hazan’ dýr onun adý
er ya da geç sen de tanýrsýn
önceden tutulmuþtur artýk
her neyi tutsan elinde kalýr
zaten bilirsin
hayat akýp giden bir nehir gibi ve serin
gözlerinin önünden geçip gider öylece
istesen de tutamazsýn
anýlar anýlar
her gün daha fazla sarar çevreni
aynalarda siluetin vardýr yine ama
anlamsýz gelir
ya da
sen yok farzedersin
belki de ,
görmek istediðin baþka baþka zamanlarda
hep çocuk yüzlerindir aslýnda
kim bilir
o yalancý aynalara da
bir gün küsersin
bütün çocuklar bizim yüzlerimiz
gülümser mavi denizlere
onlarsýz nasýl büyür ki sevgi
nasýl yaþanýr ki dünya
denizleri olmadan
ve mangal gibi yürekleri
ýsýtmasaydý böylesine
üþüyen düþlerimizi
o gün görebildiðince
yüreðinin ötesinde
deniz deniz mavilikleri gözlerinde
sen de gülümsersin ...
*