Bir kahve köþesinde beþ parasýz, Beþ yoksa dört var; lakin dörde çay yok, Ceketim de yama; Bak hele yamam kusursuz. Birde simit gerek, yarýmda olur, Susamlarý çay tabaðýnýn yanýndan toplarýz; Çayým mý olmuþ, sýcacýk, inanmam, inanma!
Ellerim dolaþýr cýlýz belimde, Yýrtýlmýþ ceketim sarýldýkça ýsýtacak, Dört paraya da olur dedi kahveci; Çayým önümde, Ýçiþim, sarýlýþým, küçücük sobam; Dilimde, damaðýmda, Sýkýlan bardak ellerimde kýrýlacak. Olmayan simidin yarýmý da yok, Çay tabaðýnýn kenarlarýnda susamda yok. Açlýk ile ruh sarsýlacak, Eller ceplerde ya, avuçtaki yoksulluk; Param mý olmuþ, olmasýn, dilenmem, dilenme! Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.