Yalnızlığın Sen Hali

Ýstanbulun yedi tepesinden doðan
Doðuþuyla birlikte, yarýnlara gebe kalan kimsesiz güneþ
Senin þarkýlarýn dolaþacak dilden dile
Bir sigara yalnýzlýðý yoldaþ olurken geceye
Umutlar ülkesinin baþkenti olacak senin adýn
Ýçimde sönerken maziden kalma duygular
Pervane gibi dönecek papatyalar,
Yaðmurlarýn altýnda ýslanan peygamber çiçekleri
Bir ömür yas tutacak ardýndan
Sensizlik nedir bilmem ki ve sen nesin
Bir ilkbahar sabahý yeni doðmuþ bir çocuk mu
Yoksa sürgün ülkelerde bir sevgi celladý mý
Yokluðun gecenin on ikisi gibi
Beklenmez anda çýkýp deliyor zihnimi
Uzaklýk mesafelerde gizli deðil
Yanýbaþýnda durup da, nefretle bakan bir çift gözde
Sensiz gün nedir, mevsim nedir, zaman nedir bilmem
Bilmem ki ateþ ne zaman yaktý mahremiyetleri
Rüzgarýn vecd dolu esrarlý sesinde
Aðlamaklý bir ses duyulur þimdi
Sen gönlümün eþsiz misafiri deðil
Sen gönlümün bizzat sahibi
Tomurcuklanýrken gözü yaþlý yapraklar
Martýlar Ýstanbul kadar suskun yine
Deniz sayýklarken senin adýný
Yanýbaþýmda buluyorum gurbeti
Sýla özlemi çeken turnalar gibi
Yerim yurdum belli deðil sensiz
Gittiðim her yer gurbet,her yer sürgün bana
Aydýnlýk dedikleri þey koskoca bir yalandan ibaret
Sensiz her yer tarumar, herþey kapkaranlýk
Senden sonra her yer ölü, þehirler,caddeler,sokaklar
Sen, ulu çýnar kadar eski
Yeni doðmuþ bir fidan kadar taze
Ve senin doðuþunla doðdu bütün güzellikler
Gidiþinle büyüdü hatýralar,aþklar,nefretler

HAMZA KAPLAN
EKÝM 2013


Sosyal Medyada Paylaşın: