MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Ayşe!



Aça

niþan olsun,
düðün olsun,
yazmayla kapýsýný çalan her okucuya ;
“-geliriz, gelmemiyiz hiþ” derdi

“-sevmiþ, saymýþ, oku yollamýþ”
tafsilatlarý aldýktan sonra
“-geliriz, gelmemiyiz hiþ” derdi
kamýþlarýn arasýndan Aça

oysa;
ne niþanlara sini götürdüðünü
gören olmuþtu
ne de düðünlerde boyunu-posunu,
ne katýlmýþ, ne oynamýþtý
ne misafir aðýrlamýþ,
ne cenazelerde aðlamýþ
aðýtlar yakmýþtý
ne bir yere gittiðini
ne merdivenden bir basamak indiðini,
ne yanýna varan olurdu,
ne de o gitti baþkalarýna
yerden evceðizinde hapisti Aça

ama
tellalýn ne ünlediðiyle,
baðý-bahçesi varmýþçasýna
kanal nereye akacaksa,
sanki saltýkçý baþýna varacakta
koca köyde ne olup bittiðiyle,
çoklarýndan fazla ilgilenirdi
köyün ücra köþesindeki evinde
herkes öyle kabullenmiþti
nedenini sormazdý kimse
bir haftalýk gelinken,
kocasý askere gittiðinden bu yana
merdivene ayak basmazdý Aça











pek öyle herkesle de konuþmazdý
selam verse, rastgele biri,
içeriye kaçardý
yoldan geçenlerin bir kaçýný
kollar,
bekletir,
en çok ta hergele çobanýnýn kýzý Elif’den
havadisleri sorgulardý
iþin aslý diðerlerinin umrunda da deðildi,
Kurban Bayramýndan,
Kurban Bayramýna
“Allah gabil etsin” derdi kapýsýný çalana
çoklarýný bilmez tanýmazdý
koca köyde;
bir elin parmaðý kadardý olsa olsa
kiminle ne konuþacaðýný bilirdi Aça

koca köyde bir o koð bilmezdi
ilenmezdi
ha deyince;
çeþmeden dönmediðini zannettiðinde
çýðlýk halinde Naciye’ye seslenirdi
kimse bilmezdi ne dediðini
kimseye zararý yoktu
kendi halinde
zavallý biri
çok þeylerin farkýndaydý, aslýnda
ama baþkalarýna göre ha vardý,
ha yoktu Aça

Musalla’nýn karþýsýnda
kamýþlarýn arasýndan görebildiði kadardý
bütün dünyasý
geç farkýna varýldý
kamýþlarýn aralanmadýðý
Naciye de anlamazdý
anlam verememiþti, uyanmadýðýna
çoktan son uykusuna dalmýþtý Aça

yapraklar hýþýrdadý,
bir-iki
aðaçlar sallandý,
bir saða bir sola
yaðmur çiseledi,
birkaç damla
yanar yaz ortasýnda
evinden ilk çýktýðýnda
sal’landý, musalla taþýna
evinin yanýbaþýna
Naciyenin anasý, Pandalýn karýsý
Aça

niþanlarda,
düðünlerde hep vardý…
“geliriz, gelmemiyiz hiþ” derdi
gitti, gelmedi
köyün nüfusu azalmadý
köy yukardan aþþa sayýlsa
Aça’nýn esamesi okunmazdý
rastgele birine sorulsa
yaþýyor mu, yoksa;
gerçek dünyaya götçümü diye
teretdütde kalýrdý
kimse kimseyi bu yüzden
ayýplamazdý
fýrtýna kopmadý,
þimþekler çakmadý
köpekler uzun uzun ulumadý
kamýþlar arasýndan bakmadýðýný
kimse fark etmedi
Elif’den baþka
Elife de bir þeyler sormaz olmuþtu Aça

ardýndan aðýtlar yakýlmadý
ona deðil,
kendisine aðladý aðlayanlar
“Aça …….
sizlere ömür” denildi,
köyden haber soranlara
o kadar
bir hýþýrtý,
biraz yaðmur,
o da birkaç damla
Hakkýn rahmetine kavuþtu Aça

yapraklar hýþýrdadý,
aðaçlar sallandý,
yaðmur çiseledi,
yanar yaz ortasýnda
evinden ilk çýktýðýnda
sal’landý
musalla taþýnda
Müslüðün kýzý
Pandalýn karýsý
Naciyenin anasý
Aça








Musalla’nýn karþýsýnda
kamýþlarýn arasýndan görebildiði kadardý
bütün dünyasý
çeþmeden
dönerken
yere testisini, helkesini
koyup ta dinlenen
Elif’e
bir de bazý talebelere
seslenirdi
küçüklere “Senget’de mi okuyon”
bana da
“-þey mi?.... len çocuk
Ýzmir’de mi okuyon sen” derdi
her defasýnda
“-hý hý” derdim, yormamak adýna
“-Melidi görüsen bi çok selem et”
“-olur söylerin” derdim tabi
o zamanlar bilmesem de Ýzmiri
O’nun da Senirkent’i
gidip-gördüðünden,
Ýzmir’i bildiðinden deðildi tabi
Eþe Senirkent de gelindi,
Kabak Mevlüt Ýzmir’de iþçi
yapraklar hýþýrdadý,
aðaçlar sallandý,
yaðmur çiseledi,
yanar yaz ortasýnda
sal’landý
musalla taþýnda
Kabak Melidin
Eþe’nin
Gülseren’in
analarý Aça

dile gelse de konuþsalar
o gün musallada olanlar
kendinden baþka herkesin
“kendilerine aðladýðý”ný anlatýrlar
koca köyden birkaç kiþi sadece
evinden ilk çýktýðýn da
evinin yanýbaþýndaki
musalla taþýna
geldiðinde
dört kolluyla,
kul sayýldýðýnda,
birilerinin aklýna geldiðinde
adam yerine koyulduðunda
eller üstünde tutulduðunda
Aça


……..
hýþýrdamýþ yapraklar
sallamýþ aðaçlar
birkaç damla çiselemiþ
o kadar
aðlamamýþlar
aðýtlar yakmamýþlar
ne fýrtýna, ne rüzgar
birkaç damla yaðmur
o kadar
“Allah kurtardý” demiþler
“baþýnýz saðolsun” dememiþler
diyecek birini bulamamýþlar,
o gün fayda yokmuþ,
oðlandan kýzdan gelinden
neden sonra duymuþ, gelmiþ, sahiplenmiþ
kardeþi Elif, Aþþamelle’den
Naciye aldýrmamýþ
olup bitene
ardý-sýra bakakalmýþ mevtaya
kamýþlarýn ardýna saklanmýþ Aça

o akþam örgülü yerine gelinmemiþ
daha öncelerdeki gibi taa öte mallelerden
kap-kap yemeklerle birileri
rahmetliyle ilgili
herkes bir þeyler anlatmamýþ yalan-yanlýþ,
rahmet okumamýþ
kimse dedi-kodu etmemiþ ardýndan
mirasý için kardeþ kavgalarýna tutuþulmamýþ
ne haftasý,
ne kýrký,
ne elliikisi
ne sin kurbaný
ne mezar taþý!
de! ki yaþadý,
günahýyla-sevabýyla,
aðrýsý-sýzýsýyla,
bir baþýna
zavallý Aça












kýrk yýlda bir gelirim köye
………
köyde ne hergele kalmýþ
ne hergele çobaný
Elif gelin olmuþ,
iki çocuklu babasý yaþýnda birine
Zedefçe merhum,
sizlere ömür
hergele çobaný Karasümbül’ün
karaörtü,
“yerden evi ” virane
mezarlýðýn çelenleri tarumar,
tarumar
Pandalýn gözarasýnda kamýþlar
kamýþlarý aralar
“Ýzmirde mi okuyodun len çocuk,
sen” der
baþýmý sallar
“-hý hý” derim
gözlerim dolar
rahmet dilerim
kazara yanýmda biri varsa
içeri kaçar
Aça












DÝPNOT

AÇA : Aþa.. Anþa, Ayþa Ayþe
çocukça söyleniþ

Müslüðü Elif’in çocukken ablasýna söyleyiþinden kalmýþ olmalý


okucu: okuyan, oku daðýtan, düðün davetiyesi(peþkir vs) daðýtan kimse
oku: okuntu: düðüne buyurun hediyesi, davetiye
örgülü yeri: cenaze evinin akþam hali
örgülü : ölgülü, ölü çýkan ev, Ölü çýkan eve eþin, dostun, komþularýn götürdüðü yemek.
yerden ev: tol, altýnda samanlýk, ahýr gibi kýsýmlarý olmayan bir katlý zemin üzerine yapýlmýþ, iptidai ev











Fotoðraf Hakan Meriç
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.