annemin saçlarý gibiydi pazar günü aðaçlarý öyle üstüme eðilen bir koku yapraklarda bademlerin yanýndan geçerken son sesi bir ilkyaz kelebeðinin senin beni çaðýran sesin...
burda zamanýn hükmü yok uzak köylerle bir susar gözlerin bile bilsen kýzýl bir yansýmasý olur göðün denizde öyle kabullenilmiþ hüzünler çöker güzelliðine düþlerinin...
akþama yakýþan yaðýz bir acýdan kaldým tüm mevsimlerim lekeliydi kaba unutmalardan sevmeye sadece baþladým voltasýz bir tutukluluktu kimliðim aþk tarihsiz sevgi yorumlu ortasýz ikisinde de yokum sendeyim ben...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.