sokaðý hýzlýca geçtiler sevgili ellerini kaybederek gökyüzünün kuþlar havalandý yerden rüzgar soðuktu soðuk olan her parçanýn bir önceki hali kirli bir kaç rengin doluþmasýydý nihayet
taze çukurlara sýðmayan ölüler söyleþirmiþ sesleri çocuk baðrýþlarý kadar tiz þimdi hangi mezarý açsak içinden yüzünüz çýkar kendinizi görmek istemediðiniz
küllenen cesetlerdi yaðmurlar deðil onlarý hiç kýlan bir ayinle yok edildiler hatýrasý tutulmayan bir kayýt kavruldukça çýðlýk idiler
gülüþleri ile çýkýp gelseler yýldýzlardan aniden ölümsüz olanýna sorsak haydi baþla þarkýlarýn en eskisinden sakýn seviniyormuþ gibi yapma bir çocuk ölse aðlamak ne demek bulutlar kadar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.