Baktým bu sabah kuþlar ötmez,
Güller gülerek gönül açmaz,
Havada bir karartý gün doðmak istemez,
Sordum niye dediler ELÝF aðlar diye.
Bir hüzün sardý hep doldu içime,
Çaldým kapýsýný sordum ELÝF bune hal diye,
Oturup anlattý ELÝF kul kader derdi diye,
Dedimki sil yaþýný ELÝF deðmesin yüzüne,
Tazele çayý gülüþün þeker olsun içine,
Hem yakýþmaz bu hüzün þerbet yüzüne,
Bakma el lafýna çekememezlik hepsinde,
Hem sen ELÝF sin ELÝF hep güler diye.
El lafý boþ olur sen onu doðru bilme,
Senin doðrun bedel binbir el sözüne,
Bak kuþ üzgün gül, gün, ben üzgün,
Gül ELÝF sen hep gül el aðlasýn seni üzdü diye...
Uðraþ Aþkar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.