Gözlerimin, tenine son deðiþiyle baþladý ayrýlýk; Kilitlenen dudaklarým, bu kez haykýramadý aþkýmý. Kalbim, "kal" demeni istercesine çýrpýndý göðüsümde, Ama sen, nefret sandýn bakýþlarýmý. Suskunluðum bozuldu sessizliðinde; "Hoþçakal" Defalarca, nasýl diyebildiðimi düþündüðüm bir hoþçakal! O yüzündeki nefret, kaþlarýndaki sitem; Ýçimden bir þeylerin söküldüðünü hissetmem, Ve gözlerime dolan yaþanmýþlýklar. Son kez baktým ve çevirdim baþýmý, Daha fazla tutamadým; aktý gözlerimden yaþlar. Ayrýlýðýn sýzýsý bu sefer acýttý canýmý, Bu kadar kolay bitebilirmiydi aþklar? Peki ya söyle sevgilim, Bu kadar acý verirmiydi ayrýlýklar?
Meryem ERDAL (GÖRDES/14.02.2011) Sosyal Medyada Paylaşın:
mrymerdl Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.