BU ŞİİR SANA KARDELEN

Yüreðimin penceresi gözlerim,

Seni döküyor bu gece yanaklarýmdan.

Ýntiharýmý yaþýyorum kardelen,

Ölümüm, her bir inci tanesinden..


Elimi uzatýyorum tutmak için,

Hepsi kayýyor küçücük ellerimden.

Ellerimi parçalýyorum duvarlarda,

Sýzýsý bir elem,

Elem çaresiz yüreðimde.


Avucumda tuttuðum zavallý yüreðimi

Vahþi bir hayvan gibi parçalarken,

Kendini bir þey sanan beynim,

Amansýz feryatlarda,

Feryatlarda zavallý yüreðim.

Gözyaþlarým büyütür mü, bilmem?

Bir daha böyle masum bir kardelen


Minik serçenin sinesi misali,

Titrek bedende masum çarpan yüreðin,

Büyüklük edip, lanetlemesin bu divaneyi.

Deðil sandýðýndan,

Sandýðýmdan da büyük kýymetimsin Kardelen


Kasým 2003/ Erzurum

Sosyal Medyada Paylaşın: