sevdan akar geceme usulca, incecik, bir sýr gibi, gizliden, içrek beklenmedik, kendiliðinden sevdan baþým üstüne! ne sesin var, ne nefesin sen nerdesin? hedef mi yanlýþ eros mu acemi sen mi zalimsin?
mitolojiden masallardan, cehennemden çýkýp gelir aþk deðil, acý getirir kör niþancý eros, acemi çocuk! oyun oynamak ister düþünmeden gerer yayýný; duygular yaralý, düþler paramparça yürek ezik, canýmý yakar yanlýþ hedefteki yanlýþ ok müjdeli bir haber verir gibi sunar bana; aþkýn yakýcý, en acý payýný...
acýmý kendime saklarým, ortak aramam yalnýz beni yakar bu sýr ne sana, ne bana, kimselere diyemem aklým yanar, beynim tutuþur, yüreðim kanar söz dinletemem kemirir yüreðimi anarþist duygular ne kimseyle paylaþýrým, ne de vazgeçerim aþkýndan yasak tanýmaz isyan sevdam!
yine sesin yok yine gün ýþýdý yine sensizim sabaha beþ var!
baþýmda aðrý, yürekte yara yine gece zifir, yine içim kara sensizliði yaþarým sabaha kadar!
uykusuzluktan deðil baþaðrýlarým yüreðimin ateþidir baþýma vuran sen karanlýk, gece duvar gözüm görmez, elim yetmez evet evet sensin ulaþýlmaz yýldýz, o aþýlmaz dað karanlýk içinde karþýmda duran!
çýðlýklar tutuþur yürek yangýnýmda gece uzun, gece bana dar aahhh! ay bile yok ne oluyorsa ay’sýz gecelerde oluyor en çok!
karanlýkta aþk yanar sevdan yakar sözcükleri düðüm olur dilimde buz tutar yeniden aþk tutuþur eksik hecelerde...
içimdeki sessiz çýðlýðýn sahibi yok avaz avazým, duyan yok haykýrýþýmý karþý ses yok feryadýma. dilin aðýr yaralý usturayla kesilmiþ gibi sesin. yüreðimden ellerimden gözlerimden uzak, kayýpsýn gizli sevdam þimdi nerdesin?
benden sýcak biri mi dokundu aþka hasret üþümüþ yüreðine kimdi dokunan? bu fikir delirtir beni susarým söyleyemem, soramam sana, yoksun! yerim kendi kendimi susmalýyým yine, içim yanarak...
çok acýlar yaþadým hiç bir acý yakmamýþtý yokluðunun acýsý kadar yüreðimin yarasýna, yokluðunun karasýna kimsesiz aþklara adanmýþ öksüz þiirler yazýyorum artýk.
coþkusunu yitirmiþ, kimsesiz gecelerim gibi gecemden kara, kapkara þimdi sensiz kalan her þiirim...
yeniden yeniden susmalýyým içim kanayarak, çýðlýk çýðlýða... çýðlýðým boðmalý içimdeki gizi kimse bilmemeli ne sen, ne ben, ne de baþkalarý paylaþmamalý... sensizlikle boðuþmalý, acýlarla savaþmalý kendi kendime yetmeli. ya kaderi yenmeliyim ya da namazsýz gitmeli...
sadece yüreðim kanamalý ondan baþka herkes gülmeli mutlu olmalý herkes þen-þakrak yaþamalý kimse görmemeli, bilmemeli hiç kimse onulmaz bir dertle kara yasa girmeli kanlý gözyaþlarýmda sakladýðým kendi kendine kanamalý mateminde gizli sevdam!
hüzünler kaplamýþ sisli gözlerin çocuksu gülüþlere yurt kurmuþ müjde sevinci bakýþlarýn durup dururken deniz gibi durgun mavi gözlerin düþüyor usuma sesini ver bana, ne olur susma gökyüzü gözlerin, güvercin kanadý ak ellerin düþer yadýma uzak ve soðuk uyuyamam..!
sevdalar yaþadým herbiri yarým kanattý yüreðimi, acýttý çoðu bilinmez karanlýkta paramparça oldum. aþtým denizleri, tünel tünel deldim daðý ne gül yapraðý ellerin; nazlý, titrek ne sesin var, ne gül tenin, ne kendin yokuþa iniþe vurdum kendimi dilim dilim parçalandým yokluðunda, bulamadým ne sesini, ne seni gecenin içinde öyle yitik, öyle soðuk durma...
sen kayýpsýn, ben bende deðilim darmadaðýn, periþaným yine alev alev yanýyor alným son bir çaba, son çýrpýnýþ karanlýkta koþaradým, kan-ter içindeyim yetiþemem yeni güne... böyle parçalanmýþlýðýmý sorma; sorma yüreðimin ezikliðini, baþýmýn derdi sýðmaz sözcüklere anlatamam, iþte öyle çok, öyle derin!
bir haber çýkmadý sesinden bir hece bile yok balým dilinden ses olup bana akacak senden su bile yok benim için çarem nerde? kime gitsem, nasýl arasam, ne etsem? neye sarýlsam bilmem!
böyle sessiz, böyle sensiz, böyle çaresiz... kendi yangýnýmda yanarým alýþmalýyým yanmalara, alýþmalýyým böyle gecelere hazýrlamalýyým kendimi alýþtýrmalýyým yokluðuna...
ölüm en güzeli belki ama ne kadar gecikir? gün ýþýr, uyumamýþ, yarý ölmüþ uykusuz, soluk beniz kül rengi yüzümle her sabah yeniden doðarým küllerimden gri günlerim, kan rengi gözlerimle yine acýlý, yine sancýlý yeni bir güne... derin bir offfla biter yürek yangýným böyle kaç gece daha dayanýr bu yürek? adým adým yeryüzünü tarasam bulutlara çýkýp gezsem arþý sorsam seni, arasam diyar diyar, çarþý çarþý...
ölürüm yar ölürüm tekrar tekrar ölürüm sessizliklerde sabaha karþý...
Cumali Cumalioðlu 19.09.2008-12.05
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cumalioğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.