Biliyorum uðruna en çok ellerim kanayacak
Seni bulup bulup tutamayacak
Ellerim baþýma tarak, Koþuyorum yine sana gelen yollarda yalýn ayak...
Bazen düþüyorum
Koþtuðum halde terlemiyorum
Yoðunca üþüyorum yaklaþtýkça sana
Bir karabasan gibi çöküyor üzerime yokluðun
Aðýr aksak, kör topal yine sana tutkunluðum...
Dilim kan revan içinde, bak yine konuþamadým
Bu kaçýncý oldu, söylemek isteyip yutkunduðum?
...
Aklým fikrim firarda
Sanýrým gönlüme aþk kaçtý
Ne vakit kaçýp saklanmak geçse içimden
O vakit, inatçý bir sevda mevcuttur damarlarýmda
Kalabalýklar ürkütüyor zaman zaman
Tenhalar daha elveriþli hayalini sevmeye
Korkundan tek kelam etmem kimseyle
Sözcüklerim aðzýmda kilit
Bilmem kaç zamandýr diyeceklerim dizili dilimde
...
Sanýrým bu aralar aklým firarda
Gündüzün tenine vuruþuna hasretim
Ve gecenin koynunda salýnýþýna
Nasýl da uyuturdun beni kimsesizliðimle koyun koyuna, art arda
Etraf ne der, el alem ne bilir, senin ellerin neçe güzeldir sevgilim
Sorumsuzca davrandým
Seni sevmeye kaç vakit geç kaldým kim bilir?
Aklýma firar deðmiþ, kaçmayý kendine iþ bilir
Ben ettim, sen gitme
Çocukluðumda bir mahallenin saklambaç oyununda kaldým seninle
Önüm, arkam körebe
Bulunamýyorsun tarafýmca
Sesime gel yar sesime
Býrakma beni kimsesizliðime.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.