VUSLAT 2
Bilmem nasýl anlatsam, içimdeki depremi,
Akrepler güne çýkmýþ, kan kusuyor vicdaným.
Aðzýmdan çýkan sözden, kibir hâsýl olursa;
Derin kuyu gün görmez, solar neþv ü nemaným.
Gayem; ne bir saltanat, ne þan ne de þöhrettir.
Tüm dünyevî iþlerden uzak olmak peymaným.
Bir karýncayý bile incitmemekse gaye;
Bir tek kendi nefsiyle, cihâd eden hakaným...
Meyletseydim dünyaya, olurdu ya sarayým
Oysa bilmiyorlar ki… Dünya olmuþ zindaným.
Gözümdeki perdeye güneþ biçare kalmýþ.
Ay ýþýðýnda iz mi sürer yoksa çobaným ?
Nedir bunca aðýrlýk, dalgalar derya gibi…
Gam yüklü bu gemide, bir huzursuz kaptaným.
Ne fýrtýnalar gördüm, ne karlar ne boranlar…
Duayla çakmasaydým, yýkýlýrdý mekaným.
Derdi veren Allah’ým dermansýz býrakýr mý ?
Âlemin Hâkimi’ne tamdýr ilm ü imâným.
Su, ateþ, hava, toprak hepsi Hâktan deðil mi ?
Ne eksik ne bir fazla… Derdime tam dermaným.
Her aldýðým nefeste, Mevla’yý anar kalbim.
Bir tek o’dur Ýlah’ým, bir tek O’dur Sultan’ým.
Cahildim arif etti, irfan deþti aklýmý.
Yolumu tarif etti, "Ezan"ým ve "Kur’an"’ým.
Elbet münevver günler çok yakýnda gelecek.
Mührümü vuracaðým, yazýlacak fermaným.
Elbet münevver günler çok yakýnda olacak.
Ve gönül mezarýnda son bulacak buhraným...
19 EKÝM 2013 Cumartesi Emre YILDIZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.