Gidilecek Hiç Bir Yer

yavaþ gemi üþümüyor saçlarým
ýslak olsun daha var
ve gidilecek hiç bir yer
dönüyorsa içim bu karanlýðýn içinden geçmek
bu aldatýcý ýþýklar yanýp sönen
kendimi hatýrlatýn bana
kendimle konuþmam gerek

alýþamadým sevmeye bensizliðimi
neden tek tek ve anlamsýz
hani anýmsýyorduk ya
bu yalanlar bizim hayallerimizdi
þimdi iðrenç bir þeyler konuþmak için sýkýþmýþ olmak
düþen göz yaþlarýný geri getirmiyor
sýkýca sarýp utandýran bu ses kimin
bu yorgun aðýz
geriye doðru saran yanlýþlar gibi
kirpiklerim de yok þimdi

sesi azalýyor iten rüzgarýn
az sonra durulacak korkunun arkasýndan
kalabalýklarýn suya iniþini seyrediyorlar
bir fýrtýna için yalvaran
tutunuþ nöbetleri sabýr verici deðil
hani bulutlar
gök yüzü nerede
girdap ve bütün derinliklerin buluþtuðu yýðýnlar
yutulan hangi zaman
sonsuzluðun arasýndaki an yaþamak
koparýp ellerini geçmiþten
ve gelecekten

yine öyle
son bir þans daha
uykusundan uyandýðým baðýþlanmalarýn tadýnda
maviyi batýrsalar içime son kez.





Sosyal Medyada Paylaşın: