ZAMAN SENSİN
ZAMAN SENSÝN Zamanýn kavramýný sorma bana!
Zaman kavramýný yitirdi gidiþinle.
Yokluðunun sancýsý vurdu yüreðimi.
Zaman; eylemsizlik oldu gözümde.
Her nereye baksam sen,
Her neye dokunsam sen oldu zaman.
Sadece kenar çizgileri belli tek renk gibi!
Yaþamýn tadý kalmadý artýk.
Ne hayaller kurarken tüm zamanlara dair.
Yok oluyordun güneþin batýþýyla.
Ýmgelerim seninle dolu!
Dolu dolu yaþamaya çalýþýrdým sensizliði.
Tanyeri aðarmadan tutunurdum kutup yýldýzýna tüm umutlarýmla.
Güneþe teðet geçerdi sevgimin sýcaklýðý,
ay’a baþkaldýrýrdý yorgun düþmüþ yüreðim.
Bir kez daha vurulurken zamanda
Depreþirdi tüm duygularým.
Bir kez daha vurulurdum.
Bir kez daha
Anladým ki zaman siluetini dahi çalmýþ benden.
Geceme bakiye kalan, hayalin olurdu benliðimde!
Gök gürler þimþekler çakardý!
Neydi zamanýn kavramý?
Senin benden gidiþin mi?
Döneceðin günü ümit ederek iki zaman aralýðýnda sana dair kurduðum hayaller mi?
Cevabý sen de gizli!
Vuruldum ve öldüm.
Benim için zaman sensin, sensizlikse, ölüm.
Hüma Efkan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.