D E P R E M L E R
Kaynamýþ, kükredi yerin dibi,
Sallandý EGE, beþikler gibi…
Varmýþ inan, cehennemin dibi,
Ýnsanlar, þaþkýn ördekler gibi…
Yer, Seferihisar açýklarý,
Urla, Uzunkuyu açýklarý,
Ege ve Ege’nin açýklarý,
Hasar, cehaletin açýklarý…
Faymýþ, faydaymýþ; zarmýþ, zararmýþ,
Deprem, nasýl bir yarmýþ, yararmýþ…
Sönmüþ ocaklar, dünya kararmýþ,
Hattýnda, insanlar ne ararmýþ…
Gemiler yüzerken, iyi idi,
Sularý yara yara zibidi…
Susamlý deðil bak, can simidi,
Nasýl da sarýlýrsýn, hey gidi…
Onlarýn da bir caný var demek,
Düþünmedik ki hiç, yerken yemek…
Onun da hakký yok mu, esnemek,
Yaratan yaratmýþ vermiþ emek…
Bilmezsek kadrini, kýymetini,
Cehennemini ve cennetini…
Koruyamayýz emanetini,
Korur, O korur, emanetini…
Yerlerin, göklerin tek sahibi,
Hem mimarý, hem de muhasibi…
Kimin yok ki depremden nasibi,
Depremler, dünya da mahþer gibi…
Þaircik, Ahmet Necat UCUR,
17.10.2013 Bozüyük
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.