Ruhsuz Kent

Önümde duman altý olmuþ yorgun baþým.
Yürüdüm durdum bir kentin sokaklarýnda.

Ardýma baktým, yoktu bir sadýk yoldaþým.
Vuruþurken ruhsuz kentin bataklarýnda

Kurt kapaný çevrem,bir tek gölgem sýrdaþým.
Direndim, ölmedim gurbet ocaklarýnda.

Ucuz kahpelere meze oldu gözyaþým
Teselli ararken içki bardaklarýnda.

Gecelerin sessizliðiydi tek arkadaþým.
Bir kýyý otelin köhne yataklarýnda.

Hüseyin Keleþ
Sosyal Medyada Paylaşın: