Sokaklar
Karanlýklar süzülüp iner gökten, bölüm bölüm,
Sarar bomboþ ýssýz caddeleri, kol gezer ölüm.
Gariplere mesken olur kapkaranlýk sokaklar,
Sökünceye dek tan yerinden o kýzýl þafaklar.
Bir þehir! Suspus, korkutur ölüm sessizliðiyle,
Kana susamýþ bir seri katil titizliðiyle.
Yýlan gibi kývrým kývrým olur önünde yollar,
Sanki ava çýkmýþ, yutacaðý avýný kollar.
Tünemiþ kuþlar korkudan tutar nefeslerini,
Duyar gibi hayaletlerin ayak seslerini.
Gariban gözler ýslatýr kaldýrým taþlarýný,
Bulutlarda tutamaz býrakýr gözyaþlarýný.
Bir garibanlar aðlar sokakta birde bulutlar,
Erir garibin avucunda ýslanýp umutlar.
Kanatlanýp da uçmak istersin bu eyaletten,
Kurtulmak için ardýndan gelen bir hayaletten.
Bir daðý yýkmakla eþdeðerdir sokaðý yýkmak,
Bir kumarý kazanmak gibidir sabaha çýkmak.
Kimse bilmez, herkes çekilmiþ ücra kuytusunda,
Sokaða gözlerini yummuþ derin uykusunda.
Hüseyin KELEÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.