Hani seversin bir insaný insan gibi de,
Seni tek anlayan oymuþ gibi gelir ya…
Çok da bir þey istemezsin aslýnda,
Sýcak bir sohbettir ya beklediðin…
Tam her þey yolunda derken,
Bir bakarsýn durum deðiþir ya…
Hani kaptýrýrsýn kendini
Muhtaç olduðun sevgiye bir anda…
Hani yaklaþýrsýn bir nefes kadar da,
Dokunamazsýn ya bir türlü tenine…
Yok olacaðýndan korkarsýn hani,
Bir toz bulutu misali daðýlmaktan…
Zaman geçecek, rüya bitecek,
Ýnsanlar gene acýmasýz olacaklar zannedersin hani.
Gözlerinin içine bakarken yüzünün yanmasýný bir yana býrak da,
Hani kirpiklerin bile titrer de engel olmazsýn ya…
Çok þey anlatmak istersin aslýnda da,
Aðzýný bile açamazsýn bir türlü hani,
Açsan da, havadan sudan bahsedersin de,
Sonra gene susarsýn ya çaresizce…
O konuþur sen dinlersin saatlerce,
Hiç susmasýn istersin hani,
Yanlýþlýkla susarsa eðer,
Gözlerinde boðulmaktan korkarsýn ya…
Sabah uyanýrsýn da hayaliyle, gülümsemelere dalarsýn hani,
Ama gün boyu telefona gidemez ya elin onu aramak için…
Yine de uyursun her gece onu düþünerek,
Kaderine isyan ederek geçerken günlerin…
Sevgili olmayý haram kýlmalarýný bir yana býraktýn da,
Dost olmayý bile çok görürler ya size…
Rahat býrakmazlar da hani,
Ellerinden geleni yaparlar ya…
Umurunda deðildir de aslýnda hiçbirisi,
Ama gene de kýrýlýr ya kalbin umutsuzca…
Nefes alamadýðýný hissedersin de kalbin sana aðýr gelir hani,
Yaþlanmýþ hissedersin kendini de
Gücün kalmaz ya savaþmaya…
Konuþacak, paylaþacak kimseyi bulamazsýn da,
Çaresiz hissedersin ya bir an kendini,
Tek arkadaþýn gözyaþýn olur o anda…
Ýþte o zaman demektir ki,
Kaçma zamaný gelmiþtir artýk bu diyardan…
Ýzmir bile sana kollarýný açmaktan vazgeçmiþtir,
Kuþlarý bile gelmez olmuþtur pencerene,
Denizinde bile boðmaya kalkmadý mý zaten seni…
Ýþte tam zamanýdýr o zaman,
Kaç kaçabildiðin en uzak yere,
Gidebildiðin en tanýnmamýþ diyarlara…
Hatýralar gelse de peþinden,
Bakmadan hiç geriye,
Git gidebildiðin yere…
Belki bir umut, belki yepyeni bir hayat için…
Ýþe yaramayacaðýný bile bile.
Umursuzca…
Umutsuzca…
Pelin...
02.01.2008