son buluþmamýz oldu seninle
beraber yürüdüðümüz o sessiz sahilde
iki yabancý gibiydik sanki
susmuþ dillerimiz
konuþamýyorduk baþýmýz önümüzde
ben diye baþladýn söze
ama devamýný getiremedin
gözlerini önüne eðdin
uzun bir sessizlik oldu
iþte o an zaman durdu
gelmedi ben/den sonrasý
hafifçe baþýný yana eðip vedalaþtýn
ürkek adýmlarla hýzlýca uzaklaþtýn
kanatlarýndan yaralý bir kuþ gibi
uçtuðunu zannederek
anlaþýlmaz bir þeyler söyledin
kim bilir belki gitmek deðildi niyetin
þartlar bunu gerektirdi
gitmen gerekiyordu gittin
anlayamadýðýmýz bilmediðimiz
sevgimizin önüne set çektiðimiz gururumuz
dönüþü olmayan yoldu ayrýlýðýmýz
seninle birlikte olmak
önceleri bir hayaldi benim için
sonra
seni çok sevdim can bildim
canda can olduk
her baþlangýcýn bir sonu vardýr
her güzel þey gibi
aþkýmýzda yaþandý ve bitti
anýlarda varmýþ yaþamak demekki
gerçek zannettiðim
benimkisi sadece bir hayaldi...
Refik
14.10.2013
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.