Kar yaðýyor, yaðdýðý akþamý karanlýða sürükleyen bir gökyüzü var gönlümün üzerinde. Ayaz kýrýlmamýþ ve yaðmurlar dokunduðu her þeyi yorabilecek kadar sert düþüyor terkedilenlerin yüreðine.
Mevsim, diyorum. Mevsim tükenmiyor hiç. Benim yazým, Senin kýþýn, Ve sonra senin ilkbahara düþen ýþýðýn...
Gidiyorsun ama tükenmiyor aydýnlýðýn!
Bir geçmiþ var diyorum ardýndan. Üþüyen nefesimin ellerinde hayat bulduðu bir geçmiþ...
Anýlarýn bir geçmiþi var. Anýlar bile terk edildiklerinde affetmiyorlar.
Bütün mevsimleri sana adamýþ, tüm anýlarý mevsimlere kiralamýþ olmakla avunan bir aðrý da yüreðimin ortasýnda O aðrý da benim gibi nefesini, ellerini, sesini Ve sonra gidiþini özlüyor ya!
O aðrý da benim gibi hayalini terkedemiyor, yorgun Ben o aðrý kadar çýrýlçýplak…
Ben de o aðrý kadar seni özlüyorum.
Asena Gülsüm Güneþ Sosyal Medyada Paylaşın:
Asena Gülsüm Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.