onca gurbet gördüm hasretlik çektim hiçbir özlem bu kadar vuslat olmadý onca yokluk görüp sefa sürmedim hiç bir cefa böyle eza olmadý.
ufuk karanlýk gözündeki sürme kadar ey yar! gitmeni gerektiren sebebi bilmesem de; seni Allah’a emanet ediyorum, senin beni kimseye etmediðin kadar.
ne badireler demiþtik ikimiz için ve eklerdik bitmeyen dostluðumuza... beraberken cennete birdi cehennemde þimdi kim kadeh kaldýrýr yokluðumuza.
biz ikimiz yýllar öncesinde bekleyendik fikirleriyle dalaþan belki iki serseriydik bir gün bilmediðimiz bir savaþ mý çýktý ki bedir de þahlanýp Uhud da can verdik.
ve sen gidiyorsun... geleceðe dair tüm yaþanasý anýlarý alýp kýrdýðýmýz o camlarý kalbime koyup benim olan acýlarý zindandan çýkarýp gidiyorsun.
gitme iki gözüm.
ben Mevlana deðilim ki; sen Þems olmuþ gidiyorsun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ELİF NUR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.