giderken...

Doðanýn soyunuþunu izliyorum
Ve ansýzýn dökülüyorsun sesimden
“Sonbaharý getirdim sana, yer aç üþüyen yanýndan”


Söylesene!
Duygular da eskir mi eþyalar gibi
Soyunur mu teninden tenim?


Geçmez sandýðým kýrgýnlýðým, öfkem
Uzaklaþýrken benden
Boþalýyor içime dolan nehir
Coþkunluðumun yerinde matem…
Mýh gibi çakýlýyor aklýma özlemin
Bulanýyor zihnim, midem…


Özlemedim!
Özlemedim!
Geliþini umdum ardýþýk mevsimlerde
Çiçek açarken
Deniz kokarken
Yaprak düþerken hani
Ve çýplakken ruhum sana
Geliþini bekledim ummadýk zamanlarda


Bilinmedik bir iklimmiþ nefesin oysa
Üfledin…
Daðýldý direncim


Þimdi;
Silik bir fotoðraf baþucumda
Sararmýþ yüzün
Dudaðýmda asýlý kalmýþ yarým bir hüzün
Ve bir þarký çalýyor radyoda

“Sizi bir yerden tanýyor gibiyim üstelik
Giderken”



El salladým tanýþýklýðýmýza
Gördün mü?










Sosyal Medyada Paylaşın: