Ayaz yaðmurlarýn damlalarýna sýðýndý rüzgar…
Sahipsiz bir þehrin zifirisi döküldü
Semazen eteklerinde döndü durdu ömrüm
Çilekeþ öte yüzüm serseri baðrý açýk düþüncelerim
Dimaðýmda buruk bir acý
Tatsýz tuzsuz
ve,
Ýþte sonrasý dile gelse de sorsa yaptýklarýný
El ayak çekildi sesimin kara kovanýndan
Soyundu yeþil toprak divanýnda
Söyle ey geçmiþim
Nedir ahvalin
Kýrk çeþmede yuðsalar yüzünü nedir bu zifiri karanlýk
Fakir bedenin neden bu kadar solgun
Çaresiz san ki,
Neyse,
Sustum…
Yanýk bir koku düþtü aklýmýn duraðýna
Þehla bakar ufka dokunan ellerim
Çekildi artýk duygularýmýn damarlarý
Tükenmiþlik eritti sancýlarýmý
Sen olmasaydýn
Yaþarmýydý çürümüþ bedenim
Neyse,
Sustum…
Ey ölüm / öldüm mü?
Sessiz gel hezeyan olmuþ ömrüme
Kýsa olsun can çekiþlerim
Hissetmesin tenim
Yeþile doya doya baksýn
Þerit gibi geçsin gözlerimden her acým
Duygularým dizlerime çöksün yalvarsýn
Ayaklarým son defa bir kez daha yürüsün
Þöyle bir baksýn geriye gelenler var mý diye
Kimseler görmeden ne olur aðlayayým
Katýla katýla ardým sýra
Býrak ellerimi suküta ereyim
Oh iþte böyle
Duydun mu?
Sela’m verildi ötelerden
Kalabalýk mý ?
Her kezler gelmiþ mi?
Bana kelepçeli acýlar yaþatanlar ölmeyecekler mi?
Helallikler mi? boþ ver
Nasýlsa hesaplaþmayacak mý?
Bu beden geçmiþiyle
Toprak olsa da
Bir daha ki sefer acýsýz olsun,
Ölümde ölür bir gün,
Ayaz yaðmurlarýn sesi düþer mezarýmýn taþýna,
Tütsü kokularý dokunsun nefeslerin hasýna,
Nurcan BÝNGÖL
12/07/2013