Hatýrlandýkça anýlar, kanýyor
Elinde birkaç kuruþu olanlar,
Kendilerini, adam sanýyor
Kimi insanlýk
Bir meteliðe kurþun atýyor
Menzili karanlýk insanlýða,
Güneþ doðmuyor
Yüreklere düþen ateþ,
Hiç mi hiç unutulmuyor
Omurgasýz insanlýk revaçta,
Omurgalý insanlýk, mumla aranýyor
Cehalet baþ tacý,
Bilgelik çekiyor, gam ile acý
Medeniyete oldu herkes, yabancý
Vicdanlar, tozlu raflarda,
Þeref, haysiyet havada
Bir nokta menfaat için,
Virgül kadar eðilen, eðilene
Puþtluk revaçta,
Dürüstlük, erdemlilik, yok satýyor
Solgun benizler,
Emek ise sömürülüyor
Nasýrlý eller, utanýyor
Ömür ziyanda, insanlýk ise
Yalan yazýyor
Hayale karýþtý aydýnlýklar
Bizi kucaklýyor, bizi seviyor
Bizimle seviþiyor
Tüm gücü ile
Katran karasý, karanlýklar
______Þair 67______
Ali Cemal AÐIRMAN
BüYüK ÝNSANLAR FÝKÝRLERLE,ORTA ÝNSANLAR OLAYLARLA,KüçüK ÝNSANLARDA,ÝNSANLARLA UÐRAÞIR.