ne yapsam fayda etmedi, saatlerce dil döktüm saçlarýný, saçlarýný aralayýp alnýný, ellerini öptüm
saçlarýný, yüzünü okþadým, baðrýma yaslandýrdým konuþsun açýlsýn için sorular sýraladým, saçmaladým gözlerime baktý, “bebeðim” dedi, o deðildi, öldüm
demiþti ki “senden beri yakýnlaþmadýk, uzaðým ondan” ”senden bu yana, altý aydan fazla oldu nereden baksan”
ne olursa olsun, cesaretsizliðimi yenip, gözümü yumup ellerini tutup “sen hamile miydin” dedim!, þeytana uyup zemberekten kurtulmuþ gibi, uzaklaþtý baðrýmdan,
peþinden koþtum, rezil olmaktan çekinmedim yalvardým anlattým, özür diledim, ayaklarýna kapandým, aðladým Gül’üm ne telefonunu açtý, ne mesajlarýma cevap verdi
gitti benden, açmadý, aramadý, gelmedi göndermedim asla yüreðimden……
. . . . . . . . . . . . . . 6 ay sonra “arama” diye bir mesaj..
hasretimdin, ömür istedim seni bir defa görmek için üzülmeyesin, aðlamayasýn diledim, “bebeðim sendin”
yarýn yazý hakkýnda .
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.