Hocam 28-

biri var ilerde.. kumrulara yem veriyor, umurunda deðilim
ne önemi var üþümüþüm, hiç bir þey yememiþim içmemiþim

neden sonra dikkatli dikkatli bakýyor, ölü müyüm sað mýyým
cami meydanýnda bir bankta yalnýz, belki en mutlu adamým..

sevgilisinden habersiz, onun mutlu olduðuyla avunan biriyim..




derken güneþ açýyor.. telaþlý koþuþturmalarda zavallý insanlar
sevmek sevilmekten haber almaktan, benden baþka dertleri var

heyhat benim gibi, geç olsa da bir gün onlar da fark edecekler
geriye bakýp aþksýz geçen ömre yanacaklar, güne þükredecekler

bir bankta sabahlayacaklar, Allah’a baþka biri için yakaracaklar




gözüm hep telefonda, neye mal olursa olsun.. ama o mutlu olsun
yeter ki o günkü gibi.. elleri, yüzü, saçlarý, gözlerinin içi gülsün,

insan böyle zamanda hiç týrsmýyor ölümden ve sözde acýlardan
o gülsün de, bin kere vazgeçerim ömrümün geriye kalanýndan

bideneemm.. sevgiliimm, canýým, ömrümsün, tomurcuðum, Gülümsün..















DÜÞ

"þimdi çýkýp varmak kapýna
yalvarmak sana..

ben sana mahkumum,
kendim baðladým gözlerimi
kelepçeledim ellerimi
bilmedim
kalbim seninle dopdoluymuþ meðer
gerek yokmuþ
baða kelepçeye
olsun
artýk elimde deðil
kelepçeyi açmak
düðümü çözmek
olsun
elimde olsa ne olmasa ne
sen bana gülsen ne
gülmesen ne

ben sana geldim
kapýyý açsan da açmasan da
içerde olsan da olmasan da
eliyin izine
ayaðýyýn bastýðý yere
sende; sen hariç her þeye
izin versen de vermesen de


þükür!"

Sosyal Medyada Paylaşın: