utanýyorsun iþte resmi nikah bile yetmiyor bu köy evinde sana dokunamýyorum bu baþtan savma yapýlmýþ tahta kapýlar izin vermiyor oysa yanýyorsun
var mýsýn karþýlýklý zortlatmaya? sabah ya boðulursun kalktýðýnda ya gülersin kendi kendine sorarlara sana, benim olduðumu söylersin
kýrk kere söylesen de, unuturum bu köyün adýný biçimsiz kayalarýn dibinde atýverdim bir kez daha topraða önce ak sonra sarý baba olma hayallerimi
kapýlarýn aralýðýndan birisi iri gözüyle bakýyor içeri hayat var mý diye bu köy evine getirdiðin günden beri beni hayal gücüm geniþledi topraða düþünce, sað elimin nefreti delilini görmüþ bir suçlu gibi toprak atýyorum hayallerimin üzerine deðiþiyor elimin ayaðýmýn rengi
Sosyal Medyada Paylaşın:
Klozet_Kapak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.