“Salaþ ömrün son deminde/ Ayak diretiyor yýllar/ Kendi cemine…”
Sýrala! Pare yürek ikliminde Ellerinden kayan kini Arzu daðlarý sensiz talan Sanki kuru dalýn elmasý Belki ayaz görmüþ zaman Kýnala izli mermi sürüþleri Yüreðin en derininden
Sevmek! Kaç cana maldýr Görmeyen gözlerin hükmünde Kapýlara sövülür/yürek dövülür Gitmeyen bir ayrýðýn zor demleri
Sýkýþtýlar; Ellerim ayaz göllerine Gelecektin hani kuþluk vakti Bir garibin salasý okunurken Bir kediye ciðer sararken annesi Sözlerine paralanýp gelecektin Dillerin içinde koyma beni
Avuçlarým çöl/ Yeþili bozuk kýrlarýn Sevmeyi horoz þekeri sandýnýz Bir emmeyle ýslanýr dudaklar Görünmez sislerin ablukasýnda Hayat denilen bahtsýz öykü
Sorunsuz! Gözlere çekilen acý Yüreðe kar yaðardý eksiden Falso bir duruþun dibinde Ayasý kesik kuþlar vardý Solucan tarlasýndan Ziftlenen…
Yaralý bir cepkenin Kaný kuru mendili Ömür bu yüzden Balçýkla sývalý Azgýn günün Ertesinde…
Kuþlarda gitti Sillesi bozuk Avludan…
Kanatlarý gül sallýyor Maziden…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Ekber Hırlak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.