Bir Yalnızlık Şiiri

Terleyen avuçlarýmý,
Penceremin kýyýsýna dayar
Dalarým.
Her gece içimde
Ayný ýzdýrabý duyarým;
Yalnýzlýk…

Sesime sesle, hissime hisle
Mukabele edenim yok!
Burada akþamlar,
Baþka olur her yerden;
Duyabilirseniz eðer.

Kâðýt, kalem,
Bir bardak çay,
Ve Alaca’ya gölge veren
Sýra daðlar, seyre deðer.

Kâh pembeleþir,
Delikanlýlýk hülyalarým gibi;
Kâh morarýr;
Hayatýmý mahveden
Bedbahtlýðým gibi…

Yeþilken gözlerime benzer de,
Sonra siyaha bürünür;
Hayallerimin yýkýldýðý
Ýstikbalim gibi!

Sokak yanlarýnda evler sýralý,
Çöp konteynýrlarýný bekleyen
Sokak kedileri;
Ara sýra tüten bacalar da olmasa,
Kim yaþýyor bu þehirde,
Kimin bu þehir?

Ve iþte bu gece de,
Ölgün sokak lambalarý
Ve sen karþýmdasýn!
Ne çýkar; uzaktasýn…

Benim hissettiklerimi
Sen de hissediyor musun?
Susun!
Gecenin sessizliði,
Ruhumdaki fýrtýnayla bozulmasýn,

Alýn yazýn ne yazarsa yazsýn!
Bu þehirde yaþamadýysan,
Yaþamýyorsan,
Anlamazsýn!





Sosyal Medyada Paylaşın:

Halil Gülşen Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

İLKBAHAR (Çocuk şiiri) ANNEM (1. SINIF ÖĞRENCİLERİ İÇİN) Okuluma Veda ERDEMLİ AĞZIYLA... AĞAÇ DİYOR Kİ AY'A ÇIKAN YÖRÜKLER ERZURUM'A ÖZLEM.... HEMŞİRELER ARTIK EMİN DEĞİLİM ! GÖÇ VAKTİ