griye kaldý iþimiz göçmüþ gülüþler ardýnda gözlerimiz ölümü de kabullendik oysa o zaman bu acý hala neden neden bu bir sonrakine telaþlý merak bu mutsuzluk umut dedikleri budur belki...
özleyeceðini bile bile daha az birlikte olursun ya da ne kadar birlikte olursan ol özlersin hayat hep baþka þeylerle çeler aklýný tutar adýna bir de yaþamak dersin bu asýl boþluðun...
zaman da küllenir yaþadým sandýðýn unuttuklarýndýr o anýlaþan ise ayný toprakta ayrý bittiðin ha bir durak erken ha bir durak geç sevgisiz kýt kanaat geçip gittiðimiz zaman da küllenir ateþinde ömrün ömrün külü yok külün ömrü...
pazar kaldýrýmlarý boþtu gölgesiz akþamda ellerim üþümek ötesiydi ölü yüzlerdi evlere hapis lacivert bir korkuyla benimse yalnýzlýðým herkese yetecek kadar diriydi pazarýn suçu pazar olmaktý insanýn insan...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.