Aralýk 2bin10’un bir sonbahar akþamýydý.. Ama yaðmur yaðmýyordu bu gecenin donukluðunda.. Ayrýlýðýn son deminde.. Yine üþütüyordu bizi, SONbahar.. Hüzün kaplamýþtý bedenimizi.. Dudaklar titriyor,eller üþüyor.. Gözler o andan sonra bir daha gerçekleþmeyecek bir aný resmediyordu.. Oysa hiç tanýyamadýðým bir çift gözde bulmuþtum kendimi.. Þimdi ise kayýplardayým ne yol biliyorum nede iz .. Çaresizlik bükmüþ boynumu..
ne yapalým hayat bu... F.K__ Sosyal Medyada Paylaşın:
fk__ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.