İŞTE ÖYLESİNE

Dudaklarýný gördüm,
Akþam düþümdeydi.
Sessizliðiyle konuþuyordu,
Sensizliði anlatýyordu.
Gözlerindeydi bensizlik,
Hayal gibiydi yaþam.
Penbe düþlerin gölgesinde,
Kelebek gibiydin nazik,
Sorgular gibiydin hafiften,
Belli belirsiz aralanan dudaklarýnla.
Köþe baþlarý yok artýk,
Yer deðiþtirdi buluþmalar.
Nazlarýn yerini hazlar aldý.
Tükenmiþliðin çaresizliði
Sardý artýk her yeri.
Terini silemez oldu ihtiyar.
Ýnsanca olamadýk bahtiyar.
Dudaklarýn kýpýrtýsýna aldanma,
Sessiz çýðlýklarýn notasýndalar.
Soðukluðun tene vurmasýný bilirmisin,
Kýþýn sert esen rüzgarýnda kalmýþsýn demektir.
Sýðýnacak bir yer bulmuþsan ,
Senin için yaþam güzeldir demek.
Ya yuvasýz kuþlar aklýna geldi mi o zaman,
Gelmemiþse niçin yaþýyoruz ki...

21.09.2013
Adil ÜREKSOY
’’Adil’ce’’


Sosyal Medyada Paylaşın: