yol alasým geldi þimdi bakýyorum da yoksun ne yana hükmetsem biliyorum ki her þeyin sonudur karanlýk yollar
usulca arkama bakmadan uzaklaþmak acýyý býrakarak sevðili üzgün yaralý ben sonsuzluk yolcusu kimselere duyurmadan uzak seferler terk-i diyar etsem siz hicret deyin ben kaçýyorum bilesiniz
dostum dað baþýnda naçar kimsesiz kalmýþ bir tahta evin mahzeninde gizlice aðlar saklayamadým gözlerime mil çekmiþti sinesindeki yaralar elleri buz tutmuþtu kaçamadým belki de ilk ve son bakýþtan
þimdi merhem olmuyor sözlerimdeki derman sargýsz býraktým zirvenin yalnýzýnda kalbime bir þarapnel parçasý deðdi kaçýp gelsem de teklifsiz bilmelisin ki senin için yabancý deðilim insan olmasam da senin için ey gönlü derya tanýþmak gece yazýlmýþ sana ve bana
yar ben seni býraktým dað yücesinde kendine benim için iyi bak demedim sen kendine iyi bak duyarsam gözünde acý var iþte ben o zaman dönüþsüz giderim mahþer karanlýðýna...
Sermin Çýnar/Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sermin Çınar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.