Gecelerin baðrýndan, göz açarken sabaha
Huzuru içer miyim, bilmem ahu gözünden
Sevda taze dalýnda, tomurcuktayken daha
Mutluluk okur muyum? Acep güzel yüzünden
Kuþlar göç etti burdan, sen bana geldin güzün
Öyle güzel baktýn ki, içime aktý hüzün
Utandýn, eðdin baþýn, al güle döndü yüzün
Kýssadan hisse kaptým, o mânalý sözünden.
Gönlüm, gönlüne düþtü, aþk yurduna varýldý
Kýskandý mavilikler , sanki gökler yarýldý
Gönüller hemhal oldu, bir potada karýldý
Baþlar göklere erdi, sýyrýlýrken hüzünden.
Gözlerin konuþtuðu, vuslatta ki o demde
Gönüller bir atmalý, þu üç günlük âlemde
Mahrem duygular gizli, þiir yazan kalemde
Ýnsan ibret almalý, sýðýndýðý özünden.
Arada dað olsa da, gönül dinlemez ferman
Ayak kalbin ardýnda, mecal tüketir her an
Umutlar tükenmeden, derde yetiþir derman
Kavuþma türküleri, düþer gönül sazýndan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.