ALLEMİ ŞAİRLERE.!

Ben suya yazýyorum artýk þiirlerimi,
Þiirlerim akýyor o yüzden göl taþmýyor.
Yüreðimdeki sabýr iþliyor kalemimi,
Kalemimde duruldu oda haddin aþmýyor.!

Zaman içinde zaman akar bir su misali,
Yaþ kemale ermeden uslanmayý bilmeli.
Benliðinden sýyrýlýp huyunu deðiþmeli,
Can boðazdan çýksada kul huyun deðiþmiyor.!

Yýllar yýlý sitemkâr mýsralarla avundum,
Kendimi cahil kula çevirerek dövündüm.
Haklý iken hakkýmý haksýz hale çevirdim,
Bu zamanda haklýlýk artýk mana etmiyor.!

Öyle bir devirdeyiz adý ahir zamandýr,
Ne aklýn yolu birdir ne doðru tek imandýr.
Bu kul imaný þiar olana minnettardýr,
Kalem edip kesilmiþ huyunu terketmiyor.!

Çok þey yaþadým gördüm hepsi birer ibretlik,
Hepsinden bir ders aldým yüreðe attým çentik.
Her çentik yüreðime doldurdu bir sadelik,
Sadeliðin yerini süslenmiþ söz tutmuyor.!

O kadar yazdým çizdim ayný tas ayný hamam,
Ne hamamda ne tas’ta gayrý bir suç bulmam.
Yinede ara ara yazmaktan geri durmam,
Bir baba yiðit çýkýp haddimi bildirmiyor.!

Þimdi iki söz yazan olmuþ allemi þair,
Ýçi boþ manasý yok hepsi birer vesair.
Bende baktým olmuyor sussam ebedi ahir,
Meydaný boþ býrakmak bu kula yakýþmýyor.!

Yazýp çizdiklerimi kýrk kez yazýp silerim,
Bir tek harfinde dahi saatlerce beklerim.
En doðru ifadeyi bulursam arz ederim,
Bazen attýðým her taþ gediðe oturmuyor.!

Ýki mýsra yazan kul kendine þair diyor,
Þairliði býrakýn "üstat"lýk atfediyor.
Atýfla kalsa iyi haddinide bilmiyor,
Kýrk yýllýk kâni iþte huyundan vazgeçmiyor.!

Bu kul pir Mevlanadan almýþ olsada eli,
Kendine yakýþtýrmaz üstat’lýk yada veli.
Nefsimden kötüsü yok kulu hor görmemeli,
Günde yüz kez tövbeyi dilinden düþürmüyor.!

Kul TÝRYAKÝ nin sözü ummanda bir zerredir,
Zerre söz yetmeyince en doðru ifadedir.
Uzatmaya gerek yok iki sözde kâfidir,
Yazacak çok söz varda anlatmayla bitmiyor.!

29 Eylül 2013
22.36
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: