Kuþlar vardý önceleri uçar çimenler üzerinden zeytin aðaçlarýna konarlardý. Gemiler geldi kýrýp halatlarý mavi sularý yararak doðrultup hain namlularý zeytin aðaçlarýna yok ettiler birer birer yanýyordu Gelibolu. … Hýzla savruldular yeryüzünden uçtular gagalarýnda çýðlýklar topraða düþmüþ birer sayýklama oldular suyu kýzýla çalan denizden geçerken cývýldaþmýyorlardý çýðlýklýydýlar yeþil renkli yetim kuþlar.
Gelibolu gezildi bucak, bucak hiç konamadýlar bu kere sýralandýlar bir daðýn yamacýna Çanakkale’nin geçilmezliðini haykýrdýlar ve o yamaçtan seyrettiler çýkarma gecelerinde conk bayýrýnda kanlý elleþmeleri.
Baþlarý önüne düþük terk ettiler benim yurdumu ve kuþlar gezindi yeniden gök mavide tanýdýk, al kanatlý yeþilbaþlý kuþlar uçtular gün boyu umuda doðru þehitlerimiz kadar aziz, þehitlerimiz kadar masumdu durmaksýzýn uçtular yýldýzlarýn pýrýltýsýna doðru…
Rýfat Gürsoy
Sosyal Medyada Paylaşın:
MoRTaKa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.